Onze gasten vragen ons regelmatig naar leuke plekken waar ze met hun hond kunnen wandelen. En sommige gasten willen ook graag een wandelroute waar ze 'even' niet de berg op hoeven te klimmen.
Wandelen met je hond in Frankrijk is super veelzijdig en authentiek. Zeker als je samen met je trouwe viervoeter
op pad gaat!
De wandelingen zijn over het algemeen goed te doen, als je beschikt over een redelijk goede conditie. Het is alleen wel even wat anders, dan wandelen met je hond in Nederland of België.
Zeker in het heuvelachtige gebied van de Aveyron en de Lot, waar het op sommige
stukken best pittig is. Aangezien wij de laatste tijd nogal wat stevige wandelingen hebben gemaakt, kozen we dit keer voor een vrij makkelijke wandeling. Een wandeling zoals we deze ook dagelijks in Nederland gewend waren, zonder al te veel lichamelijke inspanning én (voor ons zeker niet onbelangrijk) zonder sporen van in het wild levende dieren. Cooper, onze adoptiehond uit Turkije, heeft namelijk een neus voor wild. Als zijn neus eenmaal een spoor heeft geroken, is het enige waar hij nog naar luistert zijn eigen instinct. Wij, zijn baasjes, zijn op zo’n moment even niet meer belangrijk. En luisteren is al helemaal niet meer aan de orde. Dat is soms best lastig, omdat we dan zo’n 10 à 15 minuten moeten wachten, voordat hij bij ons terugkomt. En terug komen doet Cooper altijd. De vraag is alleen, wat hij op dat moment weer als ‘snack’ voor zichzelf heeft meegebracht.
Ondanks dat wij in de Aveyron wonen, ligt het departement de Lot hemelsbreed ongeveer een kilometer bij ons vandaan. De rivier de Lot, waar je samen met je honden zomers heerlijk kunt zwemmen, is de grens tussen deze twee regio’s. Twee totaal verschillende regio’s voor wat natuur en wandelgebieden betreft. Er is een grote diversiteit aan landschappen op een relatief klein oppervlakte. Hier kun je ver weg van het massatoerisme nog eindeloos wandelen zonder iemand tegen te komen. Op de een of andere manier trekt de Lot ons de laatste tijd wat meer, als we er weer eens écht op uit willen met onze honden.
Biloute & Cooper zijn altijd enorm opgewonden als wij een voor hen onbekende route gaan lopen. Dit keer kozen we voor een route langs een prachtig meer. Een wandelroute waar ze niet hoeven te klimmen, heerlijk het water in en uit kunnen rennen, maar waar we toch ook een flinke wandeling omheen kunnen maken. Het ‘Lac du Tolerme’ is gelegen in het noordoostelijke puntje van de Lot, op zo’n 50 minuten rijden van ‘Maison le Toutou’. De schilderachtige weg ernaar toe, waarbij je het hart van de Ségala regio inrijdt, is zeer zeker de autorit waard! Om het meer loopt een wandelparcours van zo’n 5 km. De grond is hier redelijk vlak en je hebt een prachtig uitzicht over het meer.
Wij besloten onze auto te parkeren bij één van de twee restaurantjes. Als eerste viel ons op dat het restaurantje ‘gewoon’ open was. Wij waren hierom enorm verbaasd. De vakantie was al lang voorbij en het was niet eens weekend. Er was ook bijna geen hond (figuurlijk dan) te bekennen! Wij waren daarom ook dit keer weer goed voorbereid en hadden onze eigen sandwich meegenomen. De Franse blijven ons steeds weer verbazen, de logica is soms erg ver te zoeken hier in Frankrijk. Er was in ieder geval genoeg parkeergelegenheid en onze ongeduldige honden konden direct los.
Al snel viel ons op dat er een fitness-parcours langs het pad om het meer loopt. Deze kan je ook heel goed gebruiken als afwisseling tijdens de wandeling voor je hond. Bepaalde toestellen zijn een echte uitdaging als hindernis-parcours en ook Biloute & Cooper moesten er natuurlijk aan geloven. Biloute is nooit een ‘sporter’ geweest. Hij is zo’n hond die zich vooral niet té moe wil maken. Cooper daarentegen is altijd wel in voor een spelletje, dus met hem vol enthousiasme op naar het eerste toestel. Cooper mocht over een reeds liggende palen springen en had er zichtbaar veel lol is. Het was kennelijk aanstekelijk want wie kwam ons voorbij en wilde ook mee doen … inderdaad Biloute! Hier en daar een toestel overgeslagen en vooral de voor onze honden makkelijk te nemen toestelen uitgekozen.
Zoals zoveel wetjes en regeltjes in Frankrijk,
kan je deze soms met een korreltje zout nemen.
Honden moeten bij het ‘Lac du Tolerme’ officieel aangelijnd zijn. Maar zoals zoveel wetjes en regeltjes in Frankrijk, kan je deze soms met een korreltje zout nemen. Neem wel je verantwoordelijkheid als baasje! Wij nemen altijd hondenpoepzakjes mee, hoewel onze honden het liefst privé, ergens achteraf in een struik gaan zitten. En uiteraard laten wij ze niet op het strandje lopen, waar honden niet zijn toegestaan. Maar ga je, net zoals wij, buiten de zomermaanden (juli en augustus) rondom het meer lopen, dan is het geen enkel probleem als je hond er los loopt. Je komt er af en toe ook andere loslopende honden tegen. Je hond heeft er meer dan voldoende ruimte om te ravotten en te zwemmen en het water is er van prima kwaliteit.
Rondom het meer liggen gebieden met picknicktafels, die uitgerust zijn met barbecues. Aangezien het geen barbecue weer was, zijn we aan het einde van onze wandeling aan één van de picknicktafels neergestreken om onze sandwich op te eten. Uiteraard met een geweldig mooi uitzicht over het meer. En ondanks dat het lichamelijk voor onze viervoeters dit keer niet echt een uitdaging was, vielen ze op de terugweg naar huis al snel in slaap!
Een poot van onze Biloute & Cooper!