Vorige week was het perfect weer, om een wandeling te maken met onze honden Cooper, een kruising van bijna 5 jaar, en Biloute, onze Leonberger van 6,5 jaar. Onze rugzak gevuld met stokbrood, koffie en water voor onderweg. En voor de zekerheid een paar extra pleisters voor eventuele blaren.
We kozen voor de route van 8,5 km. die start in het plaatsje Brengues, gelegen in het departement de Lot op zo’n 20 minuten rijden van ‘Maison le Toutou’. We hadden er al veel over gehoord, aangezien een aantal gasten deze route al samen met hun honden hadden gelopen. Onze auto geparkeerd op de parkeerplaats, net buiten het dorpje en vervolgens onze twee ongeduldige viervoeters uit de auto gelaten. Aangezien we door het dorpje moesten lopen om op de wandelroute te komen, voor de zekerheid de honden maar aangelijnd.
Ondanks dat het nog fris was (het is tenslotte eind december), scheen de zon al volop. Eenmaal voorbij het dorpje konden de honden los. Zelfs Cooper, die we normaal niet zo snel loslaten in voor ons onbekend gebied, wist niet hoe snel hij het pad naar boven moest rennen om de interessante nieuwe geurtjes van de omgeving op te snuiven. Vallei van de Célé.
Uitgesleten paden en natuurschoon
De route rond de vallei van de Célé, gaat over uitgesleten paden met veel geschiedenis en natuurschoon. Een schitterend, uitgehouwen pad loopt onderlangs de rotswanden langs de overblijfselen van het ‘Chateau d’Anglais’. Hier en daar een beetje klauteren en bukken, maar wat een geweldig mooi uitzicht op de vallei.
Je moet hier geen last hebben van hoogtevrees, aangezien het pad soms aardig dicht langs de afgrond ligt. We liepen langs een aantal waterpoeltjes, waar Biloute en Cooper dankbaar gebruik van maakte door van het heldere water te drinken en een frisse duik te nemen.
De route ging al kronkelend verder door het landschap en we volgde de rivier de Célé. Voordat je het schilderachtige middeleeuwse dorpje ‘Espagnac’ in wandelt, kunnen de honden even heerlijk afkoelen in de rivier. Op het strandje in het zonnetje ons stokbrood gegeten, terwijl Biloute zich vermaakte in het water. Cooper vond ons stokbrood veel interessanter dan het, toch wel koude, water van de stromende Célé.
Na ‘Espagnac’ moesten we nog één keer klimmen. Wandelen in het heuvelachtige gebied van de Lot is zwaarder dan in Nederland. Voor de meeste wandelingen geldt, dat er een behoorlijk hoogteverschil moet worden overbrugd. Daar komt nog bij dat de temperaturen hier hoger liggen dan in Nederland. De zon scheen nog steeds volop en voordat we daadwerkelijk aan de klim begonnen, onze truien maar uitgetrokken. Eenmaal boven werden we beloond met wederom een prachtig uitzicht, alleen nu van de andere kant van de vallei. Cooper maakte dankbaar gebruik van het feit dat hij ook dit laatste stuk van de route los mocht lopen. Het blijft een ‘straathond’ en als zijn neus eenmaal op ‘on’ staat.... Na zo’n 10 minuten wachten, kwam hij hijgend en met een grote glimlach rondom zijn bek (ja dit kan écht bij honden) aangerend. Hij was zichtbaar in zijn nopjes. Hem vanaf toen voor de zekerheid toch maar aan de lijn gedaan. Dit vond hij op dat moment, helemaal niet erg.
De zwaarte van deze wandeling, wordt als gemiddeld bestempelt. Dit heeft vooral te maken met de vaak losse kalkachtige stenen die we regelmatig op de rotsige paden tegen kwamen. Alsof ze er zijn uitgestrooid! Onze viervoeters hadden hier gelukkig weinig last van en kozen, zo slim als ze zijn, regelmatig de zachte grassprieten langs het pad. Daarnaast konden ze, over het algemeen, over de gehele route los lopen. Je loopt onderweg door een paar gehuchtjes, maar komt, op een wandelaar na, niemand tegen. Onze honden genoten zichtbaar van de wandeling!
Santiago de Compostella In deze wandelroute zijn delen opgenomen van de GR 65, of ook wel dé pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.
Biloute & Cooper vielen eenmaal thuis, moe maar heel voldaan in een diepe slaap.
Een poot van onze Biloute & Cooper!
* Deze wandeling is route nummer 11 uit het boekje ‘Wandelen in de Lot’ van
One Day Walks. Het boekje ligt voor onze gasten ter beschikking in de gîte.